reter

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : Reter

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet e henvrezhoneg recter « diaraog, araog ; reter », deveret eus an araogenn rac « rak » hag al lostger -der.[1]
Da geñveriañ gant rhacter « rakward (gward-araog) ; talbenn » e kembraeg.

Anv-kadarn

reter /ˈretːɛr/ gourel

  1. (Douaroniezh/Geografiezh) Unan eus an eizh roud-avel pennañ : an hini ma sav an heol d'ar gedez.
    • D'an ampoent e tarzhe, war-du ar reter, skleurennoù kentañ ar gouloù-deiz. — (Langleiz, Tristan hag Izold, Al Liamm, 1972, p. 34.)

Gerioù heñvelster

Gerioù enepster

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 624.