poazhet

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar poazh-, pennrann ar verb poazhañ pe poazhat, hag an dibenn-ger -et.

Furm verb

poazhet /ˈpwɑː(z)et/

1. Anv-gwan-verb ar verb poazhañ/poazhat
   • Ma voe poazhet eno evel kig er pod-houarn, ar paour-kaezh ! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 200.)
   • An deiz war-lerc'h e vije poazhet leizh ar pod-houarn ; un dailhenn kig-sall a vije lakaet gante, hag an holl a lipje o bizied. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 46.)
   • Poazet eo e vizied pa stok outi, e-giz m’en divije stoket ouz eur skod-tan ... — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 23.)
2. Furm ar verb poazhañ/poazhat e trede gour unan an doare-gourc'hemenn.
   • <skouer.>

Troidigezhioù

• galleg : cuit ^(fr)
• galleg : digéré ^(fr)