peurroe

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar peurro-, pennrann ar verb peurreiñ, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

peurroe /pœˈroːe/

  1. Furm ar verb peurreiñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
War greiz al leur, ur pallenn-gloan-melen tev, a beurroe d'ar pezh un aer a aez hag a beoc'h. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 43.)

Troidigezhioù

  • galleg : (elle)/(il) (fr)