panerad

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Ur banerad kregin.

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn paner hag al lostger -ad.

Anv-kadarn

panerad /pãˈneːrat/ benel (liester : paneradoù)

  1. Ar pezh zo en ur baner leun
    • Ur banerad avaloù.
    • Pêr en doa c'hoant da furchañ betek ar foñs, abalamour da gaout ur gouign a bep seurt ; mez Kolaig a viras outañ, hag a lavaras dezhañ kemeret diwar-c'horre ma karje, rak ned ae ket, evit un dousenn hepken, da zirenkañ e banerad kouignoù eus an nec'h d'an traoñ. — (Lan Inizan, Toull al Lakez, Brest-Kemper, 1878, Kemper, 1930, p. 31.)
    • Ha dilentoh eo Yann-Gouer dirag e vestr gant ar banerad-se da ginnig d'ezañ. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 24.)
    • Ha Job da glask e chupenn lêr ha tius hag en hent gant e banerad ûoù. — (Añjela Duval, Anjela Duval Eil embannadur reizhet, Mignoned Anjela 2005, p. 803.)

Troidigezhioù