ouf

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Un ouf e Penn-ar-Bed

Etimologiezh

Dre losttrocʼh eus ar furm ouffe (1723), amprestet dre raktrocʼh digant ar galleg gouffre.[1]

Anv-kadarn

ouf /ˈufː/ gourel (liester : oufoù)

  1. (Douaroniezh) Bae bihan ma'z eo bas an dour.
    • Sellout a rae Tekla ouzh relegenn ar vag pesketa dizolo bremañ en ouf an Dourig. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 407.)

Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :