moc'hajiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn moc'haj hag al lostger -iñ.

Verb

moc'hajiñ /moˈɣɑːʒĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : moc'hajet) (displegadur)

1. Ober un dra bennak (labour, alies) fall, dreist-penn-biz.
   • Ne rez ken nemed mohaji an douar. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 358.)

Gerioù heñvelster

• moc'hañ
• moc'hata
• moc'hellat

Troidigezhioù

• galleg : bâcler ^(fr) , bousiller ^(fr) , cochonner ^(fr) , gâcher ^(fr)