menel kousket
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar ar verb menel hag an anv-gwan-verb kousket.
Troienn verb
menel kousket /ˈmẽːnɛl‿ˈkuskɛt/
- En em reiñ da gousket
- An amzer a oa klouar, an oabl steredennet, hag ec'h azezas war ar c'hlazenn, hag e vanas kousket a-raok hanternoz. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 15.)
- Diwallet da venel kousket ha da leuskel takenn wad ebet da vont da goll, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 77.)
- Met taol pled mat da venel kousket e-pad ma vin o tiwadañ en toull-se pe e vefomp kollet hon-daou. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 65.)
- Pa felle din menel kousket e saven em c'hoazez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 346.)
- ..., 'n ur lâret ar pedennoù a-vouezh-uhel betegoût da venel kousket. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 8.)
- ... ; hogos diouzhtu e vanis kousket evel ur broc'h. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 46.)