melen

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet sur a-walc'h diwar ar ger mel.
Testeniekaet en henvrezhoneg (milin).
Meneget er C'hatolikon.
Da geñveriañ gant an anvioù-gwan melyn, melen en kembraeg, melen en kerneveureg, melinos en galianeg.

Anv-gwan

melen /ˈmeːlɛn/

Derez Furm
Derez-plaen melen
Derez-uheloc'h melenoc'h
Derez-uhelañ melenañ
Derez-estlammiñ melenat
  1. A-liv gant an heol, ar suraval. #:_____________
    • ... tud melen èl ma ouiit. ETEB 1982-83/138
  2. A-liv gant an traezh, an aour (diwar-benn blev an dud).

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Krennlavarioù


Troidigezhioù

A-liv gant an heol, ar suraval (1) :
A-liv gant an traezh, an aour (diwar-benn blev an dud) (2) :

Anv-kadarn

melen /ˈmeːlɛn/ gourel, liester melenoù

  1. Liv an heol, an aour, ar suraval. #:_____________
  2. Un den melen e groc'hen, melengen.
  3. Danvezenn greiz eus ur vi m'emañ ar viell.
    Ur melen-vi.


Kembraeg

Etimologiezh

Sellet ouzh an etimologiezh e kevrenn ar brezhoneg.

Anv-gwan

melen /me'len/ benel

  1. Melen.
    Cadair felen.
    • Ur gador velen.

Gerioù heñvelster


Kerneveureg

Etimologiezh

Sellet ouzh an etimologiezh e kevrenn ar brezhoneg.

Anv-gwan

melen /Distagadur ?/

  1. Melen.