marvor

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus marv ha mor.

Anv-kadarn

marvor, marvorioù.

1. Mare ma chom difiñv ar mor e-lec'h ober tre pe lanv.
   • Gant ar marvor ne vez ket lakeet a rouejou. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 448.)

Furm verb

marvor /ˈmarvor/

1. Furm dic'hour ar verb marvoriñ en amzer-vremañ.

Etimologiezh

Savet diwar « marv- », pennrann ar verb « mervel », hag an dibenn-ger « -or ».

Furm verb

marvor /ˈmarvɔr/

1. Furm dic'hour ar verb mervel en amzer-da-zont an doare-disklêriañ.