mard

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus mar ha d-.

Stagell isurzhiañ

mard /mard/

1. Furm ar stagell isurzhiañ mar implijet dirak displegadur (o kregiñ gant ur vogalenn) verboù 'zo
   

I. Bezañ

1. en amzer-vremañ an doare-disklêriañ :
   • mard on, mard out, mard eo, mard omp, mard oc'h, mard int
2. en amdremened an doare-disklêriañ :
   • mard oan, mard oac'h, mard oa, mard oamp, mard oac'h, mard oant
3. en amzer-vremañ doare-disklêriañ ar stumm lec'hiañ : mard emaon, mard emaout, mard emañ, mard emaomp, mard emaoc'h, mard emaint
4. en amdremened doare-disklêriañ ar stumm lec'hiañ : mard edon, mard edos, mard edo, mard edomp, mard edoc'h, mard edont

II. Mont

1. • Mard an-me da servij ar roue. — (Job Jaffre, Etrezomp e brezhoneg 1, Emglev an Orient, p. 118.)
   • Ne ouian ket mard aont èl-se d'en em ziskoiñ. — (Job Jaffre, Etrezomp e brezhoneg 1, Emglev an Orient, p. 128.)
   • Mard ae d'unan esae, unan a sailhe àrnezhañ. — (Job Jaffre, Etrezomp e brezhoneg 1, Emglev an Orient, p. 139.)

Notenn

Tostaat a c'haller mar ha mard ouzh pa ha pan/pand, ouzh ne ha ned/nen/nend.

Gerioù heñvelster

• mand

Troidigezhioù

• galleg : si ^(fr)