lâront

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar lâr-, pennrann ar verb lâret, hag an dibenn-ger -ont.

Furm verb

lâront /ˈlɑː.rɔ̃ɲ(t)/

1. Furm ar verb lâret e trede gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • - [...] ; ar priñsezed o deus kollet pep hini ur votez, hag e lâront bremañ ne dimezfont ket, ken a vo kavet dezhe o botoù, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 26.)
   • - [...]. Pa 'm eus c'hoant da gontañ pezh a laront din, ne gavan ket ken ar gerioù. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 12.)

Troidigezhioù

• galleg : (elles)/(ils) disent ^(fr)