lârez

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar lâr-, pennrann ar verb lâret, hag an dibenn-ger -ez

Furm verb

lârez /ˈlɑːrɛs/

1. Furm ar verb lâret en eil gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
   • — Gwir a lârez, ma mab, eme an aotrou kozh, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 150.)
   • — Jezuz! Petra a lârez ? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 201.)
   • "Gwir a lârez," eme Rojou, "perak n'eo ket dimp e vefent ?" — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 68.)

Stummoù all

• lavarez

Troidigezhioù

• galleg : (tu) dis ^(fr)