koustañ
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
Brezhoneg
Etimologiezh
Verb
koustañ; koustout a-wechoù (koustet).
- talvezout, pa gomzer eus ur priz da baeañ.
- Ar pred a gousto mil livr (lur) dre benn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 150.)
- koustañ ker.
- koustañ da un den:
- Me a oa koustet d'am c'horf sevel ma bugale. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 275.)
- Seul vuiañ (vuioc’h ?) e prenez a-vras, seul nebeutoc’h e koust dit, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 64.)