kollis
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
kollis /ˈkɔlːis/
- Furm ar verb koll e kentañ gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
- — Me ma zad-kaer, am boa un teñzaour hag a oa warnezhañ un alc'hwezig ar c'hoantañ : ma kollis ma alc'hwezig koant, hag e lakais ober unan nevez ; [...] ? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 36.)
- Estlammet ha fougeet, koulskoude, gant taolioù-kaer ha nerzh-kalon ar Chouanted, e kollis a-nebeudoù ma menozioù a roueeler, betek ma trois kein dezho a-grenn. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 249.)