kened

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar "ken" a gaver en anv Gloagen, ha re all.

Tostaat ouzh cein e kembraeg.

Anv-kadarn

kened /ˈkẽːnɛt/ benel

1. Perzh ar pezh a zo brav da welout.
   • Ur verc’h hoc’h eus, a lavar [ar roue], n’eus en tu all d’he c’hened war douar hor Salver. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 47.)
   • A-dreñv ur vorenn c'hlas ha tanav, er pellder, emañ maezioù Kernev, ur gened sellout ouro, hag ar Menezioù Du, anvet ker mat all. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 15.)
   • ..., koll a ra atav un dra un tamm mat eus e gened pa teu da vezañ dizimplij : ... — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 19.)
   • Da gaeraat he c'hened, an abardaez-se, n'he doa Palmira netra nemet teir jenoflenn ruz war he c'halon. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 39.)
   • Tud ar gêr-se a oa kaer, ha ne oa nemet kened tro-war-dro dezho : en o dilhad, en o ziez, en o liorzhoù. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, eil emb. 1975, p. 84.)
   • Dre gement-ma ar verc'h yaouank a ziskoueze he devoa kalon vad kement ha ma oa kaer he gened. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 14.)
   • ..., hag er parrezioù, gwragez pinvidik-mor, met kollet ganto kened ha dudi, en desped d'al leve. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 32.)

Gerioù heñvelster

• bravder
• braventez
• kaerder
• koantiz

Deveradoù

• kenederezh
• kenedoniezh
• kenedour
• kenedouriezh
• kenedus

Krennlavaroù

• N'eo ket gant kened na koantiri
  E vez lakaet ar gaoter da virviñ

Troidigezhioù

• kembraeg : ceinder ^(cy) harddwch ^(cy) prydferthwch ^(cy)
• galleg : beauté ^(fr)
• italianeg : beauté ^(fr)
• portugaleg : beleza ^(pt) , beldade ^(pt)
• saozneg : beauty ^(en)
• spagnoleg : belleza ^(es) , hermosura ^(es)