kaout plijadur

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus kaout ha plijadur.

Troienn verb

kaout plijadur

  1. kaout plijadur, un tamm plijadur, kalz a blijadur :
    • Plijadur am eus bet, 'vit ma bout maleürus . Louis Eunius 1007
    • Seul-vui ma klask an ene e blijadur e-touez ar grouadurien, ha seul nebeutoc’h a blijadur en deve gant Doue. BUSE 666
    • Plijadur am bez pa vez ganin ha rannañ a reomp ma silzig-sec'h ha ma c'hcamembert hanter-ouzh-hanter. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 23.)
  2. kaout plijadur oc'h ober un dra: