hegaratoc'h

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-gwan hegarat hag an dibenn-ger -oc'h.

Furm anv-gwan

hegaratoc'h /heɡaˈratːɔx/

  1. Derez-uheloc'h an anv-gwan hegarat.
    • Kinniget en doa d'e holl ostizidi profoù e-leizh ; gant doareoù biskoazh hegaratoc'h. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 56.)
    • Un den laouenoc'h e oa ivez, hag hegaratoc'h em c'heñver.[1]
  2. Hegaratoc'h eget :
    • Un degemer kalz tommoc'h ha kalz hegaratoc'h c'hoazh eget n'o dije kredet int o-unan a zleent kavout e Kastell al Lagennoù. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 114.)
  3. Hegaratoc'h evit :
  4. Hegaratoc'h-hegaratañ : muioc'h-mui hegarat

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :