gup

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Anv-kadarn

gup /ˈɡypː/ gourel (furm vihanaat : gupig, liester : guped)

1. (Loenoniezh) Evn gagnaouaer deiz a vent vras, dibluñv o fenn hag o gouzoug hervez ar spesadoù.
   • Uhel-uhel, en oabl glas trellus, e plave ur gup, difiñv, e-giz ouzh o spiañ. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 51.)

Gerioù heñvelster

• bultur

Gerioù kevrennek

• guperer

Troidigezhioù

• galleg : vautour ^(fr)  gourel