Mont d’an endalc’had

gounezan

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar gounez-, pennrann ar verb gounit, hag an dibenn-ger -an.

Furm verb

gounezan /ɡuˈneː(z)ãn/

  1. Furm ar verb gounit e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
— Mar gounezan, e paean ur veaj da Bariz d'am filhor. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 305.)
Muiañ ma c'hounezan eo o keuneuta. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 151.)

Troidigezhioù