gallan

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar gall-, pennrann ar verb gallout, hag an dibenn-ger -an.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	gallan
dre vlotaat	c'hallan
amreizh	c'hallan

gallan /ˈɡalːãn/

1. Furm ar verb gallout e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • Evurus meurbet e vin mar gallan tizhout ober an daou daol-se. PIPI 1908/VI
2. Gant ar c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannigoù-verb a, e, na, hag ar stagelloù ma, pa):
   • — Petra 'c'hallan ober evidout, Priñs Arzhur ? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 31.)
   • — Ne c'hallan ket dimeziñ 'vit bremañ ; [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 128.)

Stummoù all

• gellan

Troidigezhioù

• galleg : (je) peux ^(fr)
• kembraeg : gallaf ^(cy)