en em glevout

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rannig-emober en em hag ar verb klevout.

Verb

en em glevout /Distagadur ?/ verb kenemober (displegadur); anv-gwan-verb : en em glevet.

1. Bezañ ali an eil gant egile, bezañ unvan en o darempredoù
   • — Mari, en em glevet omp ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 271.)
   • Job ha Lom en em gleve war gement poent eus kement tra, war ar pemdez evel d'ar sul. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 26.)
   • Goulc'han a zo en em glevet gant Rener porzh-mor Brest evit ho lakaat da welout al listri-brezel ha zoken ul lestr-dindan-vor. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 97.)
   • D'ober droug en em glevont. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 261.)
   • Hag a-hont a zo (ez eus) daou all oc'h en em glevet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 261.)

Gerioù heñvelster

• en em ober
• en em bakañ

Troidigezhioù

• galleg : se concentrer ^(fr) , s'entendre ^(fr)

• emglev