diwisk

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-gwan) Savet diwar di- ha gwisk.
(Furm verb) Savet diwar diwisk-, pennrann ar verb diwiskañ, hep dibenn-ger.

Anv-gwan

diwisk /ˈdiɥːisk/

  1. Ha n'eo ket gwisket kalz.
  2. Ha n'eo ket gwisket tamm ebet; noazh.
    • Daou pe dri eus an dud sot-se a yae hag a deue diwisk dre an ti. — (Eozen-Vari Madeg, Al leanez santel Anna-Mari Javouhey hag urs Sant Joseph a Gluny, Brest, 1920, p. 63.)

Gerioù heñvelster

Gerioù enepster

Deveradoù

Troidigezhioù

Adverb

diwisk /ˈdiɥːisk/

  1. (dre skeudenn-lavar) Lavarout anezho diwisk : lavarout an traoù didro, evel m'emaint, gant gerioù gros.

Troidigezhioù

Furm verb

Kemmadur Furm
hep diwisk
dre vlotaat ziwisk
dre c'hwezhañ digemm
dre galetaat tiwisk
amreizh tiwisk

diwisk /ˈdiɥːisk/

  1. Furm ar verb diwiskañ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
  2. Furm ar verb diwiskañ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
    • Mat, pa oan bihan e Kervern, va mamm a lavare din : diwisk atav da zilhad, Perig, war ar bank a-raok mont en da wele, gant aon da louzañ al liñserioù. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 48, 60.)