divinfec'h

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar divin-, pennrann ar verb divinout, hag an dibenn-ger -fec'h

Furm verb

divinfec'h /Distagadur ?/

  1. Furm ar verb divinout en eil gour lies an amzer c'hallus, en doare-divizout
« Me 'ouie na zivinfec'h ket ! Sellit ! » Ha me sevel ar golo. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 80.)

Troidigezhioù