diswriziennañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger dis- hag ar verb gwriziennañ

Verb

diswriziennañ /dizwriˈzjɛnːã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : diswriziennet) (displegadur)

1. Diframmañ ur blantenn, gwrizioù hag all, diouzh an douar
   • <skouer.>
2. (dre hevelebiezh) Distrujañ ur savadur betek e ziazez
   • <skouer.>
3. (dre skeudenn-lavar) Tennañ, distrujañ un dra bennak zo diazezet mat
   • Hag e viot souezhet neuze o klevet anezho o krial : « Harz ar bleiz ! » pa deuio an dud fall da esa diswriziennañ eus ho kalon karantez an Aotrou Doue ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 217.)

Gerioù heñvelster

• diwriziennañ

Gerioù enepster

• gwriziennañ

Troidigezhioù

• galleg : arracher ^(fr)
• galleg : déraciner ^(fr)
• galleg : déshériter ^(fr)