dispakañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dis- ha pakañ, pe dispak hag -añ.

Verb


dispakañ /disˈpakːã/ verb kreñv eeun (displegadur)

  1. Tennañ ar pezh a bak tra pe dra, dizober ur pakad.
    • Ha Goulc'han Gwezenneg a vouskan dre ober tro e gambr, dre zispakañ e draoù eus ar valizenn. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 65.)
  2. Dizoleiñ un dra a zo goloet, diskouez.
    Dispakañ e benn: en em ziskouez
  3. Dispakañ foenn da sec'hañ: strewiñ ar foenn, dezho da sec'hañ.
  4. Dispakañ (kozh) kaoc'h da flaeriañ

dispakañ verb gwan

  1. En em ziskouez, pa gomzer eus an heol.

Troidigezhioù

  • dispakañ e grampouezh : diskouez pegen desket, gouziek, e vezer.


Troidigezhioù