dibab

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-gwan

dibab /ˈdiːbap/

  1. Mat-kenañ, dispar.
    • Tud dibab, ur vaouez dibab, mistri dibab, servijerien dibab.

Troidigezhioù


Adverb

dibab /ˈdiːbap/

  1. Mat-kenañ, dispar.
    • labourat, komz dibab : eus ar c'hentañ.

Troidigezhioù

Anv-kadarn

dibab /ˈdiːbap/

  1. Mat-kenañ, dispar.
    • Ober an dibab  : dibab.

Troidigezhioù


Verb

dibab /ˈdiːbap/

  1. dvizout ez eo an den-mañ-den, e-touez meur a zen, an dra-mañ tra, e-touez meur a dra, an hini a zegouezh ar gwellañ
    • Ma tibab eur brinsez eveuz ann Hiberny
    Da veza he bried, da zont gant-han d'he-d'y : — (Sainte Tryphine et le roi Arthur, 1863, p. 2.)
    • [...], hag an Tadou misionner zo distroet d'ho fareziou, laouen bras da veza bet dibabet gant Doue da gas he gomzou hag he c'hrassou da eur bobl ken din anez-ho. — (Y. P., Mision Elliant, Feiz ha Breiz niv. 70, 1866, p. 140a.)
    • En dez-all, eur jardiner en doa dibabet eur rozen eus ar re gaera evit he c'hinnig d'he dad a voa he C'houel antronoz. — (Goulven Morvan, Feiz ha Breiz niv. 79, 1866, p. 210b.)
  2. lemel ar re fall a-douez ar re vat, pe ar c'hontrol:
  3. bezañ eus an dibab: eus ar c'hentañ

Gerioù heñvelster

Troidigezhioù