daoulammat

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn daoulamm hag al lostger -at.

Verb

daoulammat /dɔwˈlãmːat/ verb gwan (anv-gwan-verb : daoulammet) (displegadur)

1. Mont d'an daoulamm (diwar-benn al loened).
   • Daoulammat a rae, daoulammat a rae, ken a zegouezhas e-tal pleg-mor Douarnenez. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 40.)
   • Ha Morvarc’h a zaoulamme atao, a zaoulamme bepred, a zaoulamme c’hoaz, ha dalc’hmat an heizez koant araozañ. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 40.)
   • N'emañ ket ar c'hiz da zaoulammad d'ar gêr dioustu evel ma vezer aet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 218.)

Gerioù heñvelster

• galoupat

Stummoù rannyezhel

• daoulampat

Troioù-lavar

• daoulammat boued : poazhañ re vuan
  • Pa vo daoulammet ar soubenn ne vo ket mad. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 218.)
• daoulammat un dra bennak

Troidigezhioù

• galleg : galoper ^(fr)