da belec'h
(Adkaset eus da belec’h)
Brezhoneg
Etimologiezh
Troienn
da belec'h /dabeˈlɛːx/
- — Ha c'houi, da beleac'h ez eot ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 8.)
- — « Da belec'h ez ez-te, diot ma'z out ? N'eus ezhomm ebet ac'hanout amañ ! » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 160.)
- Da belec'h eot da dremen an hañv? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 212.)
- Da belec'h ma Doue eo aet hennez da redeg adarre ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 34.)
- Lom a oa eet du-hont da belec'h din-me (d'an n'onn-pelec'h) da glask danvez kevell. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 157.)
- « Da belec’h eo aet ar gêrig vrao ? » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 157.)
- « Da belec’h emaoc’h o vont ? » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 157.)