chaseal

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus chase hag -al.

Verb

chaseal /ʃaˈseːal/

1. Lazhañ loened, pe evit o debriñ pe evit kemer oc'hroc'hen, pe ul lodenn bennak all eus o c'horf.
   • Chaseal evned, konifled, olifanted.
2. mont da chaseal da ul lec'h bennak
   • — Da chaseal d'ar c'hoad eo et,
     Er ger n'eo ket c'hoas arruet;
     
     Et eo da chaseal d'ar c'hoad,
     Da glask d'ac'h un draïk bennag. — — (Fañch an Uhel, Gwerziou Breiz-Izel 1, An Oriant, 1868, p. 6.)
   • Da vont da chaseal d’ar c’hoad, — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 2, Pariz, 1891, 1971, p. 146.)
   • Un deiz ma oant o-zri o chaseal en ur c'hoad e weljont ur vaouez kozh hag a douge ur podad dour war he fenn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 139.)

Troidigezhioù

(1)

Troidigezhioù

• alamaneg : jagen ^(de)
• esperanteg : ĉasi ^(eo)
• galleg : chasser ^(fr)
• katalaneg : caçar ^(ca)

• kembraeg : hela ^(cy)
• latin : venor ^(la)
• saozneg : to hunt ^(en)

(2)

• galleg : chasser ^(fr) , expulser ^(fr)