c'hoantus

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn c'hoant hag al lostger -us.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	c'hoantus
Derez-uheloc'h	c'hoantusoc'h
Derez-uhelañ	c'hoantusañ
Derez-estlammiñ	c'hoantusat

c'hoantus /ˈxwãntys/

1. A zegas c'hoant, c'hoantaus.
2. Hag en deus c'hoant, c'hoantaus.
   • Selloù c’hoantus a baren warni, rak he gwelout a raen dija kuit a sae, [...]. — (Jarl Priel, An Teirgwern Pembroke, Al Liamm, 1959, p. 76.)
   • Me n’on ket ken c’hoantuz-se. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 76.)
   • Ar vugale a vez c’hoantus. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 214.)
3. Bezañ c'hoantus a bep tra.

Gerioù enepster

• dic'hoant

Gwelet ivez

• ken c'hoantus

Troidigezhioù

1. galleg : désireux ^(fr) ,
2. galleg : désirable ^(fr) , qui donne envie ^(fr)