kaout c'hoant da gaout

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an droienn verb kaout c'hoant, an araogenn da hag ar verb kaout.

Troienn verb

kaout c'hoant da gaout /Distagadur ?/

1. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ)
   • — [...]. C'hoant hoc'h eus c'hoazh da gaout soubenn ar vran ?... [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 129.)
   • — Hag a' teus c'hoant, me oar vat, da gaout an traoù burzhudus-se ? [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 210.)
   • Herve. — Ya ! Mat ! Mont a reamp d'e di bep gwech m'hor bije c'hoant da gaout eun tammig lip-e-bao gwelloc'h eget kustum. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 11.)
   • Kerlaban (outan e-unan). — C'hoant en deuz d'am c'haout. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 33.)
   • Hennez e-nevez c'hoant da gaoud ar marh hag an arhant. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 340.)
   • — [...]. An holl vugale o devez choant da gaout ur gaouenn. [...]. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 89.)
   • [...] ar pezh hoc'h eus choant da gaout. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 117.)

Troidigezhioù

• galleg : avoir envie (de posséder) ^(fr)