Pieds Plats ‘vat a vounte e fri e pep lec'h ha plediñ a rae gant kement tra : ur gwaz strizh ha garv anezhañ, krenañ a rae pep-hini dirazañ, hag adal goulou deiz bete serr-noz e veze klevet o vouboual hag o veogal eus an eil korn d'egile. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 84.)