ben

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Furm verb

ben /ˈbɛːn/

  1. Furm berr ar verb bezañ e kentañ gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout.
  2. hep kemmadur, war-lerc'h mar
  3. gant ar c'hemmadur dre vlotaat:

Gerioù heñvelster


Henvrezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet en henvrezhoneg (he-ben).
Da geñveriañ gant ar gerioù ben, benyw en kembraeg, benen en kerneveureg, bean en iwerzhoneg, bena en galianeg.

Anv-kadarn

ben benel /ˈbéːn/

  1. Maouez.

Gerioù enepster

Deveradoù

Troidigezhioù


Turkeg

Raganv-gour

ben /ˈbɛn/

  1. Me.


Galizeg

ben

  1. mat
    • Ben sei que ... -Gouzout a-walc'h a ran e ...