avat

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar a ha mat.

Adverb

avat /a'vɑːt/; adverb lakaet war-lerc'h ur ger all, da vont kontrol dezhañ; a-wechoù: 'vat.

1. Termen hag a verk an enebiñ.
   • — Ne ket da ziliaoua eo ez an ; d'ar chase, avad, ne lavaran ket. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 26.)
   • Mont a rae, avat, dre wenodennoù pe a-dreuz an douaroù, gant aon en em gavout, en hent, gant unan bennak. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 31.)
   • An daou erer avat a oa o vont da blanta o skilfou e Seven, met dallet e voent gant flemm dir ar wespedenn. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 37.)
2. a verk an nerzhekaat
   • « Setu ahont unan hag a ve brav da ziskar, avat. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 142.)
   • Setu aze un hinkin avat ! — (Klaoda ar Prad, An teir c'had ; Ar mevel laer, Ti-moulerezh Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1908, p. 12.)
3. E fin al lavarenn gentañ:
   • Mar teu avat, deu[e]t en he raok ama[ñ], evit ma’z in ganeoc’h da zigemeret anez[h]i , pa en em gavo. — (GWE, p. 12.)

Troioù-lavar

• eo avat, eo 'vat
• nann avat, nann 'vat
• ya avat, ya 'vat

Troidigezhioù

• galleg : cependant ^(fr) , mais ^(fr) , par contre ^(fr) , pourtant ^(fr)