arrufe

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar arru-, pennrann ar verb arruout, hag an dibenn-ger -fe

Furm verb

arrufe /aˈryfːe/

1. Furm ar verb arruout e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
   • — Ya da, eme an hini goz, ha da gi ha da varc'h a zo du-hont ive; mes ne servijfont ken d'it da netra, ma mabig, rak aon am eus petra 'arrufe ganit. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 23.)

Stummoù all

• errufe

Gerioù heñvelster

• degouezhfe

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) adviendrait ^(fr) , aurait lieu ^(fr) , se passerait ^(fr) , surviendrait ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) arriverait ^(fr) (lieu)