arruen

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar arru-, pennrann ar verb arruout, hag an dibenn-ger -en

Furm verb

arruen /aˈryːɛn/

1. Furm ar verb arruout e kentañ gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
   • P'arruen e korn-tro an hent etre Tredarzeg ha kêr Landreger, e-kichen ar vilin-vor, en em gaven dirak kaerañ gwelva ez eo posupl gwelet. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 38.)

Stummoù all

• erruen

Gerioù heñvelster

• degouezhen

Troidigezhioù

• galleg : (j')arrivais ^(fr)