Mont d’an endalc’had

aber

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus an henvrezhoneg aper, deuet eus ar ger keltiek *adberos, savet diwar an araogenn ad « da » hag un deverad ar verb *ber- « deverañ, diskenn, redek » en deus roet ar verb brezhonek berañ.[1]
Da geñveriañ gant ar gerioù aber « aber, kember » e kembraeg, aber « genoù ur stêr » e kerneveureg hag abar « poull-fank, bourdigenn » en iwerzhoneg.

Anv-kadarn

aber /ˈɑːbɛr/ benel, gourel a-wechoù (liester : aberioù)

  1. (Douaroniezh) Lodenn izelañ ha ledanañ genoù ur stêr, ma sank ar mor enni.
    • Da be vad merdeiñ ken pell all
      ma'z eo ret mont d'ar strad ouzh genoù an aber ?
      — (Alan Stivell, Stok ouzh an enez (kanaouenn).)
    • An dichal a oa deut da vat hag an aber a oa dizoloet betek al lec'hid. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 412.)
    • En anvioù lec'hioù:
  2. (Ent strizh) Traoñienn don ur stêr a bign al lanv enni.
  3. (Rannyezhel, kozh) Stêr.
  4. Porzh-mor, naturel peurliesañ, ha goudoret-mat, lec'hiet e genoù ur stêr.

Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :


Alamaneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Stagell

aber /ˈaːbɐ/

  1. Met, hogen.
    • Ich gehe, aber du bleibst hier.
      Me zo 'vont, met te 'chomo amañ.


Galleg

Etimologiezh

Amprestet digant ar brezhoneg aber.

Anv-kadarn

aber /a.bɛʁ/ gourel (liester : abers)

  1. Aber.
    • La rade de Brest comporte plusieurs abers.
      Lennvor Vrest a zo meur a aber enni.


Kembraeg

Etimologiezh

Sellet ouzh an etimologiezh er gevrenn vrezhonek.

Anv-kadarn

aber /Distagadur ?/ gourel pe benel (liester : aberoedd, ebyr)

  1. Aber.
  2. Kember.