gell : diforc'h etre ar stummoù
Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
astenn |
Jcwf (kaozeal | degasadennoù) Diverradenn ebet eus ar c'hemm |
||
Linenn 57: | Linenn 57: | ||
[[en:gell]] |
[[en:gell]] |
||
[[fr:gell]] |
[[fr:gell]] |
||
[[nl:gell]] |
|||
[[io:gell]] |
[[io:gell]] |
Stumm eus an 28 Gwe 2011 da 23:05
Brezhoneg
Etimologiezh
- (Anv-gwan) Kavout a reer ar ger-mañ en henvrezhoneg (gel).
- Da geñveriañ gant ar gerioù kembraek ha kerneveurek gell, galianek giluos.
- (Furm verb) Savet diwar « gell- », pennrann ar verb « gellout », hep dibenn-ger.
Anv-gwan
gell /ˈɡɛlː/
- A-liv gant ar c'histin teñval (diwar-benn blev an den hag al loened dreist-holl). _____________
- Ur marc'h gell.
- Ur barv ha blev gell.
- Dalc'hmat e veze gantañ ur c’hi bras ha gell sklaer. — (Alan an Diuzet, Eñvorennoù eur prizoniad, embannet gant an oberour e ti Riou-Reuze (Roazhon), Eil emb. Al Liamm, 1980.)
Stumm all
Deveradoù
Gerioù kevrennek
Troidigezhioù
Anv-kadarn
gell /ˈɡɛlː/
Furm verb
gell /ˈɡɛlː/
- Furm ar verb gellout e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
- Ar prenestr a zo troet ouzh tu an hanternoz, ha sklerijenn al loar ne c'hell, e mod ebet, tizhout anezhañ. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 51.)