koll

Brezhoneg

Verb

koll

1. mont tra pe dra digant un den
   • Gwelloc'h e vije bet gant Marc'h, roue Poulmarc'h, koll e rouantelez eget koll e varc'h Morvarc'h. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)
2. koll e benn, e spered
3. koll e skiant, e skiant-vat : koll e spered

   • Me zo erru prest da goll ma skiant ganit-te, TBP 2/472

4. koll ul lagad
   • Hennezh a zo o paouez koll ul lagad, TBP 2/394
5. mervel den pe zen digant un den
   • Koll e dud, koll ur bugel
6. mont da goll

   Yec'hed deomp holl, Hemañ zo 'vont da goll!

Anv-kadarn

1. • Herve. — Na pebez koll e vije bet ar maro-ze ? — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 12.)
   • Ne vije ket ur gwall goll.
   • Me am eus bet un tamm mat a goll war ma buoc'h. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 265.)

Gerioù kevrennek

• kolladenn
• peurgoll

Troioù-lavar

• koll anaoudegezh, koll e anaoudegezh
• koll e neudenn
• koll e oremus
• koll penn e gudenn
• koll penn e neudenn
• koll poell e gudenn
• mont da goll

Krennlavarioù

• Pa erru ur c'holl en ti
  Ez erru daou pe dri

Anv-gwan

1. bezañ koll
   • En dro-mañ omp koll — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 265.)