Mont d’an endalc’had

tostaio

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar tosta-, pennrann ar verb tostaat, an dibenn-ger -o hag un -i- etrevogalennek

Furm verb

tostaio /tɔsˈtajo/

  1. Furm ar verb tostaat e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
Red da Vilzig mont da ober an dro dindan avel : ar mor eno a zo doun : dre eno e tostaio eus an daou bunse. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 144.)
Neuze, unan eus floc'hed Arzhur a dostaio ouzh ar marc'h o krenañ c'hoazh gant ar spont hag, [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 78.)

Stummoù rannyezhel

Troidigezhioù