gounezo

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar gounez-, pennrann ar verb gounit, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

gounezo /ɡuˈneː(z)o/

  1. Furm ar verb gounit e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
« [...] ! An hini a damallo ac'hanoun hiviziken, e c'houlennin digantañ dont war ar blasenn gant testou ha gant an armou a blijo d'ezañ, ma vezo emgann start, ha gwelet e vo piou a c'hounezo. [...] ? » — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 41.)
« [...]. Ho lezennou a zo diazezet war ar furnez, ha dirak ho lez-varn e c'hounezo eul loen divlam war eul loen kablus. [...]. » — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 36.)
« [...]. Hogen, en diwezh, e c'hounezo Uter. [...]. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 31.)

Troidigezhioù