goaf

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet en henvrezhoneg guugoiou.

Meneget er C'hatolikon (goa).

Da geñveriañ gant gwayw « broud, pistig » en kembraeg, guw en kerneveureg, gái en heniwerzhoneg, ga en iwerzhoneg ha gath en skoseg.

Deuet eus ur ger keltiek *gaison « goaf, lañs », eus ur wrizienn indezeuropek *gʰois-ó-, da dostaat ouzh geer en nederlandeg, khaîos (χαῖος) « krosenn » en henc'hresianeg ha hḗsaḥ « arm » en sañskriteg.

Anv-kadarn

goaf /ˈɡwafː/ gourel (liester : goafioù)

1. Arm anezhañ un troad hir hag ur beg houarn pe goad.
   • Deredek a ra tremazañ, e c'hoaf startaet e pleg e ilin dehou, o kinnig toullañ-didoullañ e enebour. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 63.)
   • — .... Tizet eo bet, me oar vat, gant eun taol goaf pe eun taol kleze bennak, e-kreiz an emgann, ha neuze eo kouezet ha kollet, hep gouzout d' in. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 35.)
2. Perchenn a vez graet ganti da bellaat pe dostaat ur vag.

Ur goaf (bidev)

Gerioù heñvelster

1. pik
2. bidev

Deveradoù

• goafad
• goafata

Gerioù kevrennek

• goaf-bann

Troidigezhioù

lañs, pik

• alamaneg : Ger ^(de) , Speer ^(de)  gourel
• euskareg : lantza ^(eu)
• galleg : lance ^(fr) , pique ^(fr)
• iwerzhoneg : ga ^(ga)  gourel
• kembraeg : gwaywffon ^(cy)  benel
• kerneveureg : guw ^(kw)
• nederlandeg : geer ^(nl)  gourel , speer ^(nl)  benel
• norvegeg nynorsk : spyd ⁽ⁿⁿ⁾  nepreizh , spjut ⁽ⁿⁿ⁾  nepreizh
• saozneg : spear ^(en)
• skoseg : gath ^(gd)  gourel
• spagnoleg : lanza ^(es)  benel

bidev

• galleg : gaffe ^(fr)