garmo

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar garm-, pennrann ar verb garmal pe garmiñ, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

garmo /ˈɡarmo/

  1. Furm ar verb garmal/garmiñ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
— [...] ; hag e c'harmo spontus, o nijal en-dro, hag ec'h izelao bep tro, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 20.)

Troidigezhioù