galljen

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gall-, pennrann ar verb gallout, hag an dibenn-ger -jen

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	galljen
dre vlotaat	c'halljen
amreizh	c'halljen

galljen /ˈɡalʒen/

1. Furm ar verb gallout e kentañ gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout
   • — Mar galljen, emean, ober d'al loen drouk-mañ renti d'in kement plac'h yaouank an neus serret aman, am mije grêt eun taol hag a raje enor d'am hano. [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 93.)

Stummoù all

• gelljen

Troidigezhioù

• galleg : (je) pourrais ^(fr)