bezomp

Brezhoneg

Savet diwar « bez- », pennrann ar verb « bezañ », hag an dibenn-ger « -omp ».

bezomp /ˈbeːzɔ̃m(p)/

Furm ar verb bezañ e kentañ gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ, stumm boaz.
- Mar bezomp laouen e kavo e vezimp disipet hag imparfet, ha mar bezomp moderet ha mortifiet e kavo e vezimp trist. — (François de Salle, troet gant Charlez ar Brizh, Introduction d'ar vuez devot, 1710, p. 362.)
gant ar c'hemmadur
- Deomp d'or gweleo(u),... ma na vezomp ket pinvidig unan bennag a vezo ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 388.)
Furm ar verb bezañ e kentañ gour lies an doare-gourc'hemenn.
- Bezomp fur.
- — [...] ? Me her lavar dit, bezomp war evezh. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 58.)
- Disoñjomp un dra ker poanius all ha bezomp gwir vreudeur gant karantez leizh hor c'halon. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 51.)
- Ma vennomp kaout rouaned veur, bezomp hon-unan sujidi valc'h, gouvezomp' bepred bezañ dieub. — (Claude Bernard, troet e brezhoneg gant Yann-Vari ar Gov, Arzhur Breizh, eil emb. Ti-moul. J.-B. Baillère, Pariz, 1949, p. 42.)