toufe

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « tou- », pennrann ar verb « touiñ », hag an dibenn-ger « -fe ».

Furm verb

toufe /ˈtufːe/

  1. Furm ar verb touiñ e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout.