tir

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Henvrezhoneg

Brezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet en henvrezhoneg (tir) [1].
Meneget er C'hatolikon.
Da geñveriañ gant ar gerioù tir en kembraeg hag en iwerzhoneg (tir na Og), tyr en kerneveureg

Anv-kadarn

tir /ˈtiːr/ hollek gourel

  1. (Lennegel) Douar
    • Ker sakr e seblante dezhañ bezañ ar peder elfenn-danvez a ro e stumm d'ar bed — da lavarout eo an tir, an dour, an tan hag an ebr — ha kement e touje e vefent implijet a-dreuz gant ar plac'h pe unan bennak. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 126.)

Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù