suilhet

Brezhoneg

Savet diwar suilh hag -et

Furm verb

suilhet /ˈsyʎet/

1. Anv-gwan-verb, diwar ar verb suilhañ.
   • Ha teurel evezh mat ne vefe panenn pe suilhet ar bara. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 46.)
   • Me a glev c'hwez ar c'hig suilhet ! — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 21.)
   • ... c'hwez ar c'hig suilhet a glevan. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 226.)