stouo

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar stou-, pennrann ar verb stouiñ, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

stouo /ˈstuːo/

  1. Furm ar verb stouiñ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

Troidigezhioù