skediñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn sked hag al lostger -iñ.

Verb

skediñ /ˈskeːdĩ/ verb gwan (anv-gwan-verb : skedet) (displegadur)

1. Teuler sked/skedoù
   • Skediñ a reas he dent en ur vousc'hoarzh ouzh al lean, dre ma stoue he malvennoù war lufr teñval he daoulagad. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 8.)
   • Seurez Sant Gweltaz a skede he dremm gant ar joa. Ernest ar Barzhik, Buhez ha faltazi,1970

Troidigezhioù

• galleg : briller ^(fr) , luire ^(fr)